Moja mama detektyw
Dzień dobry dzieci!!! Witamy Was bardzo serdecznie.
Zapraszamy do aktywnych ćwiczeń gimnastycznych:
https://www.youtube.com/watch?v=FacAJxiIzh4&feature=youtu.be&fbclid=IwAR28-qVh761fREo2Rp89RC8fUZ42tLErTZIisTrVm_AtiVOj2frkQnrP5Yw
Zapraszamy Was do wysłuchajcie kolejnej opowieści o niezwykłej mamie czarodziejce pt. „Jak nasza mama szukała złodzieja?"
Tam, gdzie byliśmy na wakacjach rosła w polu samotna, rozłożysta sosna. Lubiliśmy siedzieć w cieniu tej sosny i słuchać jak mama nam czyta. Ale któregoś dnia, gdyśmy tam poszli, pod sosną nie było w ogóle cienia, tylko wszędzie słońce i słońce.
- Nieszczęście – zaszumiała sosna Annasze powitanie – ssskradziono mi cień!!! Mój najwspanialszy na śśświecie cień.!!! Ratujcie mnie! Szszukacie, łapcie złodzieja!!
Chcieliśmy jak najszybciej biec na pomoc sośnie, ale mama spokojnie siadła pod drzewem i zaczęła wypytywać:
- Kogo podejrzewasz?
- Szszaraki! Przez całą noc szalały tu jak szalone! Skrzyczałam je, bo nie dawały mi zasnąć. Obraziły się i poszły sobie. Na pewno zabrały ze sobą cień, żeby zrobić mi na złość! Nie mogłam tego zauważyć, bo przecież mój cień widać tylko wtedy, gdy jest jasno!
- A wczoraj? – pytała mama.
- Dzień był pochmurny, twego cienia też nie mogłaś widzieć, Może przychodził tu ktoś wczoraj i zabrał go!
- Ależ wczoraj nie było nikogo, z wyjątkiem babci Grzelakowej – tej, co sprzedaje serki. Schowała się tu przed deszczem. To musiały zrobić szaraki! – upierała się sosna.
- Zobaczymy powiedziała nasza mama podnosząc się z trawy.
- chodźmy do babci Grzelakowej!
Babcia Grzelakowa była akurat w domu.
-Dzień dobry – powiedziała nasza mama.
-Czy moglibyśmy obejrzeć sobie ten wasz duży koszyk do noszenia serów? Chłopcy mają zamiar ulepić taki sam i chcielibyśmy się przyjrzeć, jak jest zrobiony.
- A proszę weźcie go sobie z sionki. Teraz jest już wprawdzie stary i połamany, ale kiedyś był to naprawdę piękny koszyk.
Mieliśmy bardzo niemądre miny, gdy postawiliśmy babciny koszyk na zalanym słońcem podwórku. Cień, który rzucał koszyk, był cieniem rozłożystej sosny!
Odczepiliśmy cień od koszyka i poszliśmy oddać go sośnie. Zanim przymocowaliśmy go z powrotem, minęło tyle czasu, że trzeba było szybko biec na obiad.
- Skąd to wszystko wiedziałaś mamo? – wypytywaliśmy po drodze. – Skąd wiedziałaś, że cień jest u babci?
- już dawno zauważyłam, że koszyk babci Grzelakowej jest w wielu miejscach połamany i popękany. Kiedy sosna powiedziała, że babcia ukryła się pod nią przed deszczem, pomyślałam sobie, że może cień zaczepił się o któryś z pękniętych prętów koszyka i babcia zabrała go ze sobą do domu. Jakoś mi się nie chciało uwierzyć w te zające, które ukradły cień.
- Ojej! – zawołał nasz straszy brat.- Powinnaś mamo pracować w policji i tropić prawdziwych złodziei!
- A dlaczego, mamo – zapytał nasz młodszy brat – powiedziałaś babci nieprawdę, że chcesz zobaczyć koszyk, bo my będziemy pleść taki sam?
- Po pierwsze - odrzekła mama – nie chciałam babci martwić. Gdyby się dowiedziała, że zabrała sośnie cień, byłoby jej przykro. Przecież zrobiła to niechcący. A po drugie, czy to nieprawda, że chcecie zrobić taki sam koszyk dla babci, zamiast tego, który jest już połamany? Wujek na pewno chętnie Wam pokaże, jak to się robi!
Po wysłuchaniu opowiadania wypowiedzcie się, kto to jest detektyw, dlaczego mama była jak detektyw, komu była potrzebna pomoc detektywa i dlaczego.
Kochani zapraszamy do dalszej części naszych badawczych zabaw. Pobawimy się w zabawę badawczą „Czyj to ślad?”
Do tego zadania przygotujcie farby plakatowe i kartę z bloku. Do zabawy zaproście także Waszych domowników. Każdy z Was niech umoczy po kolei palce rąk i odbije na kartce. Gdy wszystkie odciski znajdą się na kartce przyjrzyjcie się im dokładanie i porozmawiajcie z waszymi domownikami nad niepowtarzalnością odcisków palców, a także nad niepowtarzalnością cech charakterystycznych tylko dla danej osoby.
Do następnej zabawy dobierzcie się w parę i usiądźcie naprzeciw siebie. Zabawa polega na sprawdzeniu, czy wszystkie dłonie mają taki sam kształt i czy mają tyle samo palców. Unieście dłonie i policzcie swoje palce – łącząc je po kolei, zaczynając od kciuka.
Odpowiedzcie: Ile każdy ma palców u rąk?
W podobny sposób policzcie palce u stóp. Wspólnie z rodzicami policzcie liczbę palców u nóg i rąk i ułóżcie zapis 10+10=…
Nasz wynik to „20”, przyjrzyjcie się zatem i omówcie wygląd cyfry „20”
Zapraszamy Was teraz do pracy w KP4s. 40-41, oraz do zabaw matematycznych z proponowanych kart pracy:
